Freya Peeters

We zijn reeds aan de zevende editie van dit magazine beland. Daarom belden we lukraak aan bij een huis met huisnummer 7. Zo kwamen we bij Freya Peeters terecht in de Noordstraat.

Freya, hoelang wonen jullie hier al?

We zijn beiden opgegroeid in Waasmunster en wonen hier sinds augustus 2009. Toen Cyriel, ons jongste kind, geboren is, werd ons huisje in Lokeren te klein en zijn we naar hier verhuisd. We hadden eerst al een tijdje verbouwd, maar namen de baby­borrel als moment om in ons nieuw huis te trekken. 350 mensen zijn hier dan geweest. Dat hadden ze hier nog nooit gezien!

Je jongste kind zeg je. Wie zijn de andere kinderen?

Korneel is net twaalf geworden en Annabel is elf. Annabel was een tweeling, maar Tanne, betekent ‘gedachte’, is een dag na de geboorte overleden. Omdat we toen dit huis al gekocht hadden, mochten we haar hier ook in Eksaarde begraven. Je kan het graf herkennen aan de grote padden­stoel.

Wat betekent deze buurt voor jullie?

Heel veel. We houden ervan om de buurt samen te brengen. Vorig jaar hebben we voor het eerst een speelstraat georganiseerd. Ook dit jaar deden we dat in augustus. Op die manier verdwijnen als het ware de draden tussen de tuinen en is het veilig om op straat te spelen. Dat bevordert de ‘sociale cohesie’ (lacht).

Ook onze hond Mozes zorgt voor de verbinding met de buren. Hij ontsnapt nogal eens.

Hier wat verderop, tussen nummer 11 en 13 lag er een braak stuk grond. Francet hield er bijen en wijlen Julien had er een nette moestuin. Mijn man Joris is dit mee beginnen verbouwen en heeft zich verdiept in het imker zijn. De groenten worden verbouwd volgens het systeem permacultuur.

“Ik vind het fantastisch wonen hier met al dat groen.”

Wat betekent dat precies?

Het komt erop neer dat je groenten kweekt mét de natuur en niet tégen de natuur. Je zorgt voor een ecologisch evenwicht door rekening te houden met de combinatie van planten. Planten die een bepaald insect aantrekken waar andere planten niet tegen kunnen, zet je best niet naast elkaar. Niets staat op rijtjes, er wordt uiteraard niet gespoten, er worden bijvoorbeeld takken voorzien waar vogels kunnen nesten, deze trekken dan weer rupsen aan …

Omdat het onkruid wild tekeer ging, hebben we er kippen op gezet. Alles is van de buurt. Weet je wel: ‘sociale cohesie’. De buren geven de kippen eten en in ruil krijgen ze gratis eieren. Andere mensen kunnen ook eieren krijgen, maar dan mits een kleine bijdrage. Als de buren andere compost hebben dan dat de kippen mogen eten, dan kunnen ze het in de twee composthopen gooien die we ook voorzien hebben. Een bord verduidelijkt wat een kip eet en wat je beter in de compostbak gooit. Een ander bord geeft dan weer meer informatie over de gedragingen van een kip. Het brengt de buurt samen en de laatste jaren zie je bijna geen GFT-bakken meer op straat.

En die bijen, wat gebeurt daarmee?

Die zijn verhuisd naar onze tuin. Elk jaar komen de leerlingen van het eerste leerjaar van de Stedelijke Basisschool langs. Joris vertelt dan honderduit over de bijtjes. Hij is leraar tuinonderhoud en -aanleg, dus kan het goed uitleggen. De honing kan je ook hier verkrijgen.

Wat doe je beroepshalve?

Ik werk bij Groep INTRO vzw als leidinggevende. Ik ben project­leider van drie sociale restaurants in Vilvoorde, Mechelen en Sint-Niklaas. Zo doen we onder andere alle catering voor Woestijnvis en is koek&ei een lunchrestaurant in Sint-Niklaas. We zijn een inclusieve onderneming, dit wil zeggen dat er begeleider-instructeurs en doelgroepmedewerkers in de keuken en zaal werken. Onze medewerkers zijn maatschappelijk kwetsbare personen met een grote kloof tot de arbeidsmarkt. Dit zijn jongeren uit het deeltijds onderwijs, langdurig werklozen, personen met een arbeidshandicap of mensen met een werkstraf. Door hun tewerkstelling bij Groep INTRO vzw dragen al deze mensen op een positieve manier bij aan de maatschappij, elk op hun manier. De ervaring die ze in koek&ei opdoen, neemt niemand hen meer af.

Een horecaproject maakt de sociale tewerkstelling zichtbaar. We worden aanzien als een normaal restaurant en de medewerkers zijn fier om voor koek&ei te werken.

Ik doe mijn job doodgraag omdat ik het sociale en commerciële kan combineren. Mijn creativiteit kwam dan weer tot uiting bij het stylen van de restaurants.

Heb je nog tijd voor hobby’s?

Ik ben lid van de ouderraad van de Stedelijke Basisschool in Eksaarde en ook voorzitter van de schoolraad voor de drie stedelijke basisscholen in Lokeren.

Ik heb ook veel energie gestoken in StikNieNau. Dat is een gezellig naaicafé dat om de twee weken samenkomt in het Gildenhuis. Samen met Katrien De Nutte hebben we deze groep naailiefhebbers meer bekendheid gegeven in het dorp. Helaas naai ik nu enkel nog thuis, maar StikNieNau2 is nog zeer actief!

Wat vind je fijn aan Eksaarde?

Ik vind het fantastisch wonen hier met al dat groen en toch alles dichtbij. Het is ook super dat er van alles voorzien is: satellietpunten van de muziekschool, sportclubs, jeugdbeweging …

Wat wens je Eksaarde toe?

Toen we hier kwamen wonen, was het niet gemakkelijk om te integreren. Mensen moeten je eerst vertrouwen door wat meer over je te weten en pas dan kan je hier verbinding maken. Ik weet nog goed dat juf Chantal – Korneel zat in het eerste kleuterklasje – me in contact gesteld heeft met Nancy Van Loo en Eric Van Damme. Fien, hun dochter, en ook later Ward, hun zoon, komen hier babysitten. Het is door Nancy en Eric dat wij geïntegreerd zijn in dit prachtige dorp. Ik wens iedereen die hier nieuw komt wonen een Nancy en Eric toe.

 

---

Tekst Petra Laureys – Fotografie Luc De Herdt