Mister on a Mission!

Liefde is nooit verkeerd, waarom zou iemand dan bang moeten zijn om kleur te bekennen? Net zoals voor vele anderen, bleek dit niet zo evident te zijn voor Matthias De Roover, toen hij een aantal jaar geleden uit de kast kwam. Ondertussen verdedigt hij sinds juni dit jaar, naast het rood van FC Eksaarde, ook de kleuren van de regenboogvlag als Mister Gay Belgium.

Matthias, eerst en vooral een dikke proficiat! Je wordt Mister Gay Belgium en een maand later doe je daar nog eens een tweede plaats bovenop, in de strijd om de titel van Mister Gay Europe. Hoe moeilijk is het om vandaag een afspraak vast te leggen met jou? 

“(lacht) Oei, moeilijk! De zomer is inderdaad al pittig geweest. Maar hoe drukker, hoe beter. Het is belangrijk om zichtbaarheid te creëren en te blijven onderhouden. Mijn doel moet onder de aandacht blijven, niet enkel in de weken na de verkiezing, maar gedurende het volledige jaar erna.” 

Jouw doel is om een ambassadeur en steun te zijn voor holebi’s in de sportwereld. Hoe doe je dat concreet?

“Op dit moment bekijken we wat voor campagnes we kunnen opstarten in samenwerking met de Proleague en de Belgische voetbalbond. Ik doe ook zichtbaarheidsacties, zoals op de Gay Pride in Antwerpen. Ik heb een logo ontworpen, dat we daar in stickerformaat aan mensen gaan meegeven. Naast de campagne’s en acties, wil ik ook vooral duidelijk maken aan voetballers en andere sporters dat ik er voor hen ben. Als ze met vragen zitten, kunnen ze bij mij terecht in alle vertrouwelijkheid. Zijn er vragen bij die buiten mijn eigen ervaring of expertise vallen, zal ik hen ook doorverwijzen naar de juiste mensen en organisaties.”

“Ik ben gewoon mezelf, soms is dat net hetgene waarmee je anderen kan inspireren.”

Dat is een heel mooi, belangrijk doel. Heb jij zelf zo’n voorbeeld gehad als jonge voetballer?

“Ja. De Amerikaanse voetballer Robbie Rogers is heel belangrijk voor mij geweest toen ik mijn
coming-out deed. Twee jaar voor het einde van zijn carrière heeft hij een open brief geschreven, waarin hij de wereld vertelde hoe hij zich voelde. Bij mij kwam toen de klik: of ik wacht nog jaren, of ik kies er nu voor om te zijn wie ik ben. Ik herkende heel sterk zijn strijd om te vechten tegen zijn ware gevoelens, om anderen niet teleur te stellen. Uiteindelijk heeft hij de stap gezet en waren de reacties in het algemeen heel positief. Het is zo belangrijk dat die verhalen er zijn. Ze geven je moed en helpen je om tot een punt te komen waarop je sterk genoeg bent om klaar te zijn voor de reacties, ook de negatieve.” 

Op welk moment beslis je, ik doe mee met de Mister Gay verkiezing? 

“(lacht) Dat ging heel spontaan en onvoorbereid. Een vriend had mij vorig jaar gevraagd of ik geen interesse had om deel te nemen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog weinig of niks van de wedstrijd afwist toen. In het begin dacht ik ‘dit is echt niks voor mij’. Ik ging niet naar gaybars, ik ging niet naar prides, ik deed geen fotoshoots. Ik voetbalde en ik had enkel hetero vrienden. Ik zat totaal niet in die community. Die vriend zei dan: ga gewoon op gesprek en dan leggen ze je uit wat de verkiezing allemaal doet. Het bleek wel iets voor mij te zijn! De organisatie van de verkiezing wil een positief verhaal brengen. Dat doen ze door mannen met heel verschillende interesses en persoonlijkheden samen te brengen. Ik ben gewoon mezelf, maar door gewoon jezelf te zijn kan je soms anderen inspireren. Dat is voor mij de grote insteek geweest. Mijn doel was nooit om te winnen, al is het natuurlijk leuk. Ik dacht: als er ook maar één gast naar mij komt en zegt ‘door jouw verhaal in de verkiezing heb ik het ook tegen mijn maten van de ploeg durven zeggen’, dan is het voor mij meer dan geslaagd.” 

Heb je ook negatieve reacties ontvangen omtrent je deelname?

“Negatief niet echt, wel bezorgd. Mijn mama en zus zeiden in het begin ‘dat is toch niks voor jou’. Ze hadden ook schrik dat ik nog minder tijd zou hebben (lacht). Gelukkig hebben ze gezien dat ik nog altijd dezelfde ben als een jaar geleden. Dat was misschien nog de grootste zorg. Mijn mama was mijn grootste fan tijdens de finale.” 

Tijd voor een cliché. Bij een missverkiezing verbeelden we ons graag dat de vrouwen achter de schermen ongelofelijk gemeen zijn tegen elkaar. Hoe verloopt zo’n verkiezing onder mannen?

“(lacht) We zijn een heel goede groep geweest. Sommige mensen hebben over de verkiezing misschien een verkeerd beeld. Het draait niet om de knapste of de populairste, maar over diegene die mondig genoeg is om zijn boodschap te verkondigen. Uiteraard zijn er een aantal globale holebi-thema’s die we onder de aandacht willen brengen, maar daarnaast vertegenwoordigt iedereen in de finale ook een thema waar hij positieve actie voor wil ondernemen. Thema’s die aan bod kwamen waren bijvoorbeeld de regelgeving rond bloeddonatie voor homo’s, kinderverstoting en de moeilijke procedure voor holebi’s om een kind te adopteren. Heel mooi was het thema van een kandidaat met een beperking, die in actie komt voor andere holebi’s met een beperking. Zo heeft iedereen zijn eigen doel. We gunden het elkaar ook echt om in de top drie te zitten. We gaan ervan uit dat er overal nog werk is, maar je kan niet alles doen. Het is beter dat je je op één thema focust, dan dat je overal tien procent vanaf weet en de verkeerde dingen zegt.”

“Ik wil jonge sporters duidelijk maken dat ik er ben voor hen.”

Door je deelname heb je FC Eksaarde in de kijker gezet. Zij zijn nu nog bekender. Wat hebben zij voor jou gedaan?

“Zij waren mijn persoonlijke sponsor in de wedstrijd en ondersteunen ook mijn verdere acties. Zo spelen de B-reserven binnenkort waarschijnlijk met het
regenboog-logo dat ik heb ontworpen op hun mouw. Een duidelijk signaal dat iedereen welkom is. Maar nog belangrijker is het feit dat ze mij bij FC Eksaarde enorm hebben gesteund. Niet alleen tijdens de verkiezing, maar ook tijdens en na mijn coming-out. Ik heb me er altijd thuis gevoeld. Ik speel er al van mijn 14 à 15 jaar, afgewisseld met een periode van twee jaar bij Doorslaar, waar ik ook woon. Toch heb ik steeds op school gezeten in Eksaarde. Eerst op de Dam, daarna op het Sint-Teresiacollege.”

Van Mister Gay Belgium naar Mister Gay Europe, hoe groot is het verschil?

“Het verschil is echt heel groot. Mister Gay Belgium duurt vier maanden, Europe duurt slechts een week. Dat is heel kort en heel intensief. Je kan het niet vergelijken. Daarnaast liggen de prioriteiten van de kandidaten ook heel anders. Mijn thema blijft hetzelfde, maar bijvoorbeeld in Polen of Bulgarije moeten ze nog heel hard opkomen voor basisrechten voor holebi’s.”

Ben je er nog voetballers tegengekomen?

“Neen, voorlopig ben ik heel weinig voetballers tegengekomen die uit de kast zijn. Ergens snap ik het ook wel. Het is niet makkelijk en er zijn heel veel jongens die er schrik voor hebben, zeker in de macho-cultuur van de sport. Mensen zitten soms met zoveel in hun hoofd, waar ze niet mee naar buiten durven komen. Ik denk dat het voor mannen nog moeilijker is om daarover te praten.”

Wat is het leukste dat je al hebt meegemaakt dankzij jouw deelname?

“Dat is een moeilijke! Ik heb sindsdien al zoveel mogen doen. Als ik dan toch moet kiezen: ik doe mee in de laatste videoclip van Josje, dat ging ik anders nooit gedaan hebben! Ik leer mensen kennen, die ik op een andere manier nooit was tegengekomen. Dat was geen streefdoel, maar dingen mogen soms gewoon ook leuk zijn, niet?”

Hartelijk dank voor het fijne interview en zet Eksaarde op de kaart tijdens Mister World in mei 2020! We wensen je veel succes!

Wie vragen heeft voor Matthias, kan een berichtje sturen via de Facebookpagina Mr. Gay Belgium