De gastvrijheid van de Gezôarse paters

Om reclame te maken voor hun activiteiten, hoeven Luc Gheldof en Noël Van den Brande, stichters van trappistenclub Nostergaudium én uitbrengers van de Gezôarse Weetjes, alvast niet in Gezôardemagazine te verschijnen. Van de degustatieavond voor Kerst, tot Bautschootkermis met Pasen, deze negen vriendelijke paters lokken volk naar hun abdij! 

Dag Luc en Noël, eerst en vooral bedankt voor de heerlijke West-Vleteren bij aanvang van ons interview. Een journalist snapt het plezier van jullie hobby meteen op deze manier! Waar is het voor jullie allemaal begonnen?

“Daar waar ook onze naam vandaan komt. Nostergaudium is ‘ons vermaak’, vertaald in het Latijn. Een bevriende priester zocht dit voor ons op, niet lang na ons ontstaan in 2011. In dit café gaan nog steeds al onze activiteiten door. Wij kenden elkaar toen nog niet zo lang, maar aan de toog geraakten we al eens aan de praat. Na een aantal weken, in het gezelschap van zware bieren en een derde praatgenoot, kwam het ineens ter sprake: “Dat ontbreekt hier nog in Gezôarde … nen trappistenclub”. Vanaf dat moment is het idee voorzichtig beginnen rijpen. Onze gedachten gingen vooral in de richting van het organiseren van een degustatie. Toen Noël dan ook nog een bierbrouwer leerde kennen, die uitleg kon geven bij de verschillende bieren, werd onze eerste activiteit geboren.”

Meteen een schot in de roos? 

“Eigenlijk is het grappig. Tijdens de degustatie serveerden we alle soorten bier, we kenden er toen nog niet zoveel van. De zaal was kaal, opgesteld in een U-vorm, zonder aankleding en niet gezellig. Er was toen ook nog geen sprake van onze gekende paterskledij. Toch waren wij en de kleine vijftig personen die erbij waren al razend enthousiast! Vandaag zitten we aan honderdvijftig deelnemers en hebben we een mooie evolutie doorgemaakt.”

De bekende trappistendegustatie in december blijft tot op vandaag de apotheose van jullie werkjaar. Welke andere activiteiten organiseren jullie?

“We kiezen er bewust voor om niet elke week of maand een activiteit te organiseren, we willen echt dat mensen er naar kunnen uitkijken. We doen een vier- à vijftal activiteiten per jaar. Zo hebben we de Bautschootkermis terug in het leven geroepen, want dat lag stil. De eerste dag wordt er gegeten, de tweede dag is het gaaibolling. Daarnaast doen we onder andere ook een fietszoektocht. Ere wie ere toekomt … Arlette, de vrouw van pater Jo Baetens, organiseert dat supergoed. Het is dit jaar onze vierde fietszoektocht die we gedaan hebben en mensen appreciëren dat echt. We gaan ook elk jaar op weekend met een beperkt publiek, dan gaan we een trappistenabdij bezoeken. Zoals het goede paters betaamt, schenken wij steeds een deel van de opbrengst van onze activiteiten aan een goed doel. Dit jaar is dat Think Pink. Iedereen is welkom, maar reclame moeten we alvast niet meer maken, onze activiteiten zitten steeds vol.”

Wat is het geheim van jullie succes?

“Daar zijn een aantal redenen voor. Ten eerste hebben wij alle trappisten. Dat is echt een must voor een goeie club. Hier kruipt heel wat opzoekingswerk in. Hoewel we trappisten uit Italië, Engeland, Amerika enz. hebben, blijft die van West-Vleteren het moeilijkst te verkrijgen. Die moet je in de abdij gaan halen na het volgen van een procedure van inbellen of inloggen. 

Ten tweede proberen wij ervoor te zorgen dat onze activiteiten gevarieerd zijn. Zo combineren wij onze trappistendegustatie met kazen van Het Hinkelspel en kan iedereen deelnemen aan oude volksspelen, een quiz en een tombola. Het is deze afwisseling die het leuk maakt voor iedereen. 

Ten derde laten we ons overal zien en helpen we regelmatig mee met andere verenigingen. We brengen maandelijks de Gezôarse Weetjes uit, dus weten heel goed wat er te doen is in het dorp. Op het volleybaltornooi tijdens het streekbierenweekend van de Gezôarse feesten, kan je ons herkennen aan onze sportpij, speciaal hiervoor gemaakt. We komen graag buiten, wij krijgen trouwens ook trappist van iedereen hé. Toen we nog niet zo lang bestonden bezochten we een tentoonstelling in het Gildenhuis. Andere aanwezigen stonden erop ons te trakteren. We hebben geteld tot negen trippels (schaterlachen).”

We kunnen ons alleen maar voorstellen dat jullie nog straffe verhalen te vertellen hebben …

“We hebben inderdaad veel verhalen. Het gekste wat we ooit gedaan hebben is om last minute te beslissen dat we pater Luc gingen bezoeken tijdens zijn voettocht naar Compostella. We zeiden tegen zijn vrouw Lucrèce: ‘Zeg hem aan de telefoon maar dat we eraan komen hé’. We huurden met drie paters toen een mobilhome voor een week en trokken richting Frankrijk. De bedoeling was dat we elk één dag zouden meestappen. Iedereen had een taak: één hoofdchauffeur, één kok en één tolk. 

Luc had alles al geregeld voor onze komst. We kwamen uiteindelijk een dag te laat … Tja, we hadden het gezegd: het moet plezant blijven. Je bent in Frankrijk, je stopt onderweg en op onze eerste stop was er een mooi zwembad. Wat wil een mens dan? We hebben het wel goedgemaakt, Luc kreeg de beste slaapplek in onze mobilhome en er werd elke dag gekookt voor hem. 

Na Luc zijn tocht naar Compostella zijn we ook eens samen naar Blankenberge gestapt. Noël kwam toen toe op zijn teenslippers. We vertrokken toch vol goeie moed van Ons Vermaak naar onze eerste stop, het Veldcafé.” 

Stel dat jullie in Frankrijk of Blankenberge een Fransman waren tegengekomen, die nog nooit bier had gedronken. Jullie kregen één kans om van hem een trappistliefhebber te maken. Wat hadden jullie hem geserveerd?

Zonder twijfel, Westmalle Tripel. De beste tripel die er is.

Als beloning voor de niet-bierliefhebbers die toch heel het interview gelezen hebben, welk gerecht met trappist kan hen blij maken?

Onze favoriet is een klassieker, stoverij van varkenswangetjes met trappist. Dat is trouwens een zeer makkelijk gerecht om klaar te maken. Elk jaar doen we een nieuwjaarsfeest met de paters alleen, zodat we eens tijd hebben om met elkaar te praten, iets wat in de drukte van onze activiteiten soms moeilijk is. Wij bezoeken dan een aantal Gezôarse cafés en gaan iets eten. We vragen op voorhand om ons een maaltijd te bereiden met trappist. Zo hebben we echt al lekkere gerechten gegeten. Vraag in onze lokale restaurants eens naar een gerecht met trappist, ze zullen je niet teleurstellen!

Bij een tweede West-Vleteren werden na het interview nog tal van hilarische verhalen verteld. Bedankt beste paters, wij zijn bekeerd! Tot bij een volgende trappist!